Hasta la victoria siempre!!

9 Οκτωβρίου 1967....δολοφονία του Commandante Che Guevara μικρό αφιέρωμα
με ένα ποίημα και ένα τραγούδι


το ποίημα....(Νίκος Καββαδίας, 1972, από το "Τραβέρσο")

GUEVARA

Στο Θανάση Καραβία

Ήτανε ντάλα μεσημέρι κι έδειξε μεσάνυχτα.
Έλεγε η μάνα του παιδιού: "Καμάρι μου, κοιμήσου".
Όμως τα μάτια μείνανε του καθενός ορθάνοιχτα
τότε που η ώρα ζύγιαζε με ατσάλι το κορμί σου.

Λεφούσι ο άσπρος μέρμηγκας, σύννεφο η μαύρη ακρίδα.
Όμοια με τις Μανιάτισσες μοιρολογούν οι Σχόλες.
Λάκισε ο φίλος, ο αδερφός. Πού μ' είδες και πού σ' είδα;
Φυλάει το αλώνι ο Σφακιανός κι ο Αρίδα την κορίδα.

Ποιος το 'λεγε, ποιος το 'λπιζε και ποιος να το βαστάξει.
Αλάργα φεύγουν τα πουλιά και χάσαν τη λαλιά τους.
Θερίζουν του προσώπου σου το εβένινο μετάξι
νεράιδες και το υφαίνουνε να δέσουν τα μαλλιά τους.

Πάνθηρας ακουρμάζεται, θωράει και κοντοστέκει.
Γλείφει τα ρόδα απ' τις πληγές, μεθάει και δυναμώνει.
Ξέρασε η γη τα σπλάχνα της και πήδησαν δαιμόνοι.
Σφυρί βαρεί με δύναμη, μένει βουβό το αμόνι.

Πυγολαμπίδες παίζουνε στα μάτια τ' ανοιχτά.
Στ' όμορφο στόμα σου κοιμήθηκε ένας γρύλος.
Πέφτει απ' τα χείλη σου, που ακόμα είναι ζεστά,
ένα σβησμένο cigarillos.

T' όνειρο πάει με τον καπνό στον ουρανό,
έσμιξε πια με το καράβι του συννέφου.
Το φως γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό
και τα σκοτάδια το ξεγνέθουν και σου γνέφουν.

Χοσέ Μαρτί (Κόνδορας πάει και χαμηλώνει,
περηφανεύεται, ζυγιάζεται, θυμάται.
Με τα φτερά του θα σκοτείνιαζ΄ ένα αλώνι).
απόψε οι δυο συντροφιαστοί θα πιείτε μάτε.

Φτάνει ο Μπολίβαρ καβαλώντας το σαϊτάρι.
Παραμονεύει ορθή κουλέμπρα γκαστρωμένη.
Βότανα τρίβει η Περουβάνα σε μορτάρι
και μασουλάει φαρμακωμένο μανιτάρι.

Του Λόρκα η κόκκινη φοράδα χλιμιντράει,
μ' αυτός μπλεγμένος στα μετάξινα δεσμά του.
Μακρύ κιβούρι με τον πέτρινο κασμά του
σενιάρει ο φίλος και στο μπόι σου το μετράει.

Γέροντας ναύτης με τα μούτρα πισσωμένα
βάρκα φορτώνει με την πιο φτηνή πραμάτεια.
Έχει τα χέρια από καιρό ψηλά κομμένα.
Κι ήθελε τόσο να σου σφάλαγε τα μάτια.

...και το τραγούδι (14 χρόνια μετά τη δολοφονία του Τσε, οι Clash τολμούν να κυκλοφορήσουν ένα τριπλό δίσκο με τον τίτλο "Sandinista!"!!. Απ' αυτόν το δίσκο διάλεξα το παρακάτω τραγούδι...τελικά.."τίποτα δεν πάει χαμένο")

Rebel Waltz
(The Clash)

I slept and I dreamed of a time long ago
I saw an army of rebels, dancing on air
I dreamed as I slept, I could see the campfires
A song of the battle, that was born in the flames
and the rebels were waltzing on air

I danced with a girl to the tune of a waltz
that was written to be danced on the battlefield
I danced to the tune of a voice of a girl
A voice that called "Stand till we fall
we stand till all the boys fall"

As we danced came the news that the war was not won
5 armies were coming, with carrige and gun
Through the heart of the camp
swept the news from the front
A cloud crossed the moon, a child cried for food
We knew the war could not be won

So we danced with a rifle, to the rhythm of the gun
in a glade through the trees i saw my only one
Then the earth seemed to rise hell hot as the sun
The soldiers were dying, there was tune to the sighing
The song was an old rebel one

As the smoke of our hopes rose high from the field
My eyes played tricks through the moon and the trees
I slept as I dreamed I saw the army rise
A voice began to call, stand till you fall
The tune was an old rebel one.