το 2008 έχει σχεδόν έρθει!

Αλλη μία παραμονή της παραμονής της Πρωτοχρονιάς...

Τόσες παραμονές γεμάτες χαρά, ελπίδες, μελαγχολία, έρωτες, γλέντια, μεθύσια, πάρτυ, οικογενειακές συγκεντρώσεις, μοναξιά, μουσικές, υποσχέσεις, αποφάσεις, καινούργιες αρχές, επιστροφές στα παλιά...σε δρόμους και πλατείες γεμάτες κόσμο, σε μπαρ, σε σπίτια, σε μοναχικά δωμάτια, σε σκυλάδικα, σε στρατόπεδα, σε έρημα στενοσόκακα... παραμονές με γονείς-παππούδες και γιαγιάδες, με φίλους, με γκόμενες, με άγνωστους, με πολλά τσιγάρα και οινόπνευμα, με στοιχειωμένες αναμνήσεις και φαντάσματα...με απολογισμούς και προγραμματισμούς, με διακηρύξεις του στυλ "σε αγαπώ"και "θα είμαστε-πάντα-μαζί", με φιλιά-χάδια-λαχανιάσματα και βογγητά, με τα φύλλα της τράπουλας στο πράσινο τραπέζι, με γεύσεις και μυρωδιές από γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή μας και χάθηκαν, με φίλους και γνωστούς που τώρα είναι στη λίστα των αγνοουμένων ή των απωλειών μας - παραμονές με προσκλητήρια χαμένων.

Και τώρα...αύριο - σήμερα, δηλαδή - άλλη μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, καθώς παλιώνουμε περιμένοντας την επόμενη, still crazy after all these years, ελπίζοντας απλά να είμαστε ΟΛΟΙ εδώ και του χρόνου, χωρίς μεγαλόστομες υποσχέσεις και μεγαλεπήβολα σχέδια...απλά, να ΖΟΥΜΕ, και όχι να επιβιώνουμε.

Ε, εντάξει..κάνω και μια κρυφή ευχή: μακάρι να χιόνιζε αύριο, να έριχνε ένα μαγικό, παχύ, αθώο χιόνι...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Καλές γιορτές

Ε...εντάξει, το ομολογώ: είμαι "fan" των χριστουγέννων!
Πάντα μου άρεσαν και όσο μεγαλώνω εξακολουθούν να μου αρέσουν.

Με τρελαίνουν (με την καλή έννοια):
*το kitsch τους - η πολυχρωμία τους - η υπερβολή τους,
*η ανάγκη που έχει ο κόσμος να γιορτάσει,
*τα πάρτυ,
*οι οικογενειακές στιγμές,
*οι συνευρέσεις με φίλους-μουσική-ποτό,
*η χριστουγεννιάτικη γεύση που παίρνουν το malt whisky και τα πούρα (καλά, αυτές οι γεύσεις μου αρέσουν κάθε εποχή) - ο καπνιστός σολωμός, αλλά και το καλό κόκκινο κρασί-το σύγκλινο-η κρητική γραβιέρα-τα μελομακάρονα,
*τα χριστουγεννιάτικα ταξίδια σε ερημικά χιονισμένα τοπία και σε κατάφωτες πόλεις,
*η κραιπάλη (ακόμη και το hangover της επόμενης μέρας),
*ο συμπαθέστατος κυριούλης με τα κόκκινα ρούχα που μοιράζει δώρα - (όπως βλέπετε και στη φωτο, περιμένω να μου φέρει ΠΟΛΛΑ το 2008)- ελπίζω απλά να μπορέσει να τα μεταφέρει, αλλά του έχω εμπιστοσύνη),
*οι διακοπές και ο εξοστρακισμός των καθημερινών πηγών οδύνης και ενόχλησης...

Θα τα ξαναπούμε, ελπίζω, στις αρχές του 2008 με (όμορφες) αναμνήσεις και φωτογραφίες από το Βερολίνο...Μέχρι τότε, να είστε καλά και να περάσετε ΟΜΟΡΦΑ!!!

Καλές γιορτές και ευτυχισμένο το 2008!!!!!

Υ.Γ. 1 Ανάμεσα στα πολλά ( καλά, αλλά και γλυκανάλατα) τραγουδάκια ψάξτε να ακούσετε (εκτός βέβαια από το Happy Christmnas - War is over του John Lennon) και τα
- Nat King Cole: Santa Claus is coming to town
- Bobby Sherman: I saw mommy kissing Santa Claus
- Johnny Preston: I want a Rock'n'Roll guitar.

Υ.Γ. 2 Μη ξεχάσετε να αφήσετε τις κάλτσες στο τζάκι (ή στη σόμπα, ή στο καλοριφέρ...οπουδήποτε που θα τις βρει ο καλός άγιος για να τις γεμίσει)

Το μέλλον διαρκεί πολύ

"Κι έκτοτε νομίζω πως έμαθα τι σημαίνει ν' αγαπάς: να είσαι ικανός, όχι να υπερθεματίζεις πάνω στον εαυτό σου και να <υπερβάλεις>, αλλά να είσαι προσεκτικός με τον άλλον, να σέβεσαι την επιθυμία του και τους ρυθμούς του, τίποτε να μην του ζητάς αλλά να μαθαίνεις να δέχεσαι, να δέχεσαι κάθε δώρο ως έκπληξη ζωής, να είσαι ικανός να δωρίζεις χωρίς ιδιοτέλεια στον άλλο το ίδιο δώρο, να είσαι ικανός να χαρίζεις την ίδια έκπληξη στον άλλον, χωρίς να τον υποβάλεις σε καμιά βία. Εν ολίγοις η απλή ελευθερία. Γιατί ο Σεζάν ζωγράφιζε το όρος Σαιντ-Βικτουάρ κάθε στιγμή; Γιατί το φως κάθε στιγμής είναι ένα δώρο".

(Γραμμένο όχι από ένα λογοτέχνη, αλλά από το μεγαλύτερο - ίσως - σύχρονο κομμουνιστή φιλόσοφο. Louis Althusser, "Το μέλλον διαρκεί πολύ. Τα γεγονότα", Ο Πολίτης, 1992, σ. 326)

Let the good times roll...Eric Clapton

Εντάξει...όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα τον βρεις από κάτω... Εχει κάνει ΠΟΛΛΑ και έχει παίξει αγγέλους. Ηταν δεκαετία του 60, όταν έγραφαν συνθήματα στους τοίχους στο Chelsea.."Slowhand is God".
Τι να πρωτοπεί κανείς για τον "slowhand" Eric Clapton; Για τους Yardbirds, Cream, τους Bluesbreakers, Delaney Bonnie and friends, τους Blind Faith, Derek and the Dominos και για τη solo καριέρα του και τις συνεργασίες του με την "αφρόκρεμα" του Blues και του Rock;
Απλά ένα τραγούδι...μόνο ήχος, όπως αρμόζει στη δεκετία του 70, η εκτέλεση από τους Derek and the Dominos.... Layla ...Ακούστε πόσο όμορφα "κουβεντιάζουν" οι κιθάρες του Clapton και του Duane Allman..


περισσότερα για τον Clapton εδώ, εδώ, εδώ ...