Ειρήνη Γ.(+14-5-2011)

Στη μνήμη σου...

"Παράξενο τώρα να σε σκέφτομαι, φευγάτη δίχως κορσέδες
και μάτια, καθώς κατεβαίνω στο λιόλουστο πεζοδρό-
μιο του Γκρήνουϊτς Βίλλατζ,
κάτω στο Μανχάτταν, ξάστερο χειμωνιάτικο μεσημέρι, κι
ήμουν στο πόδι όλη νύχτα, μιλώντας, δια-
βάζοντας το Κάντις δυνατά, ακούγοντας τον Ραίη
Τσαρλς να ουρλιάζει τα τυφλά του μπλουζ στο φωνο-
γράφο ...

...Οϊ όϊ! Εχουμε και χειρότερα! Μπλέξαμε! Και συ'σαι απέ-
ξω, ο Θάνατος σ' έβγαλε, ο Θάνατος σε σπλαχνίστηκε,
καθάρισες με τον αιώνα σου, καθάρισες με το Θεό, με
το μονοπάτι της ζωής καθάρισες - καθάρισες με τον
εαυτό σου εντέλει - Αγνή - Πίσω στο μωρουδίστικο
σκοτάδι πριν από τον Πατέρα σου, πριν απ' όλους μας
- πριν απ' τον κόσμο -
Εκεί, αναπαύσου. Οχι άλλα βάσανα για σένα. Ξέρω πού
πήγες, είναι καλά...

... άγια μητέρα, τώρα χαμογελάς στην αγάπη σου, ο κό-
σμος σου ξαναγιεννιέται, παιδιά τρέχουν γυμνά στο λιβάδι
με τις πικραλίδες...
... Ω υπέροχη μούσα που απ' τη μήτρα με γέννησες, πρώ-
τα από σένα βύζαξα τη μυστική ζωή, μ' έμαθες γλώσσα και
μουσική, κι απ' το πονεμένο σου κεφάλι πρωτοπήρα τα
Οράματα - ...

...Δύο χρόνια είχα να βρεθώ εκεί - άρχισα να κλαίω -
Είχε καρφώσει τα μάτια - η νοσοκόμα διέκοψε τη συνάν-
τηση για λίγο -έτρεξα στην τουαλέττα μα κρυφτώ, κόντρα
στους άσπρους τοίχους...

... Γυρίζοντας μια νύχτα από το Σαν Φραντσίσκο, ο Ορ-
λόβσκυ στο δωμάτιό μου - ο Γουώλεν στη γαλήνια πολυ-
θρόνα του - τηλεγράφημα απ' το Γιουτζίν, η Ναομί πέθανε
-
Εξω έγειρα το κεφάλι μου στο χώμα κάτω απ' τους
θάμνους κοντά στο γκαράζ - ήξερα πως η Ναομί είναι πια
καλύτερα -
επιτέλους - ..."


Απόσπασμα από το ποίημα του Αλλεν Γκίνσμπεργκ "Κάντις για τη Ναομί Γκίνσμπεργκ 1894 - 1956" (Ακμων, 1978, μετφρ. Αρης Μπερλής), αφιέρωμα στη μνήμη της Ειρήνης Γ.


Διαβάζοντας το ποίημα, προσπάθησα να σκεφτώ ποιό μπλουζ θα ήθελα να ακούω, αλλά τελικά κατέληξα στο "Der Abschied" (ο Αποχαιρετισμός), το τελευταίο μέρος από το "Τραγούδι της γής" ("Das Lied von der Erde") του Mahler (πάρτε μια γεύση από εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=wXngQt1CfXk