The Wild Bunch - Η Αγρια Συμμορία

Μια από τις πολυαγαπημένες ταινίες μου...Το αριστούργημα του Sam Peckinpah, γυρισμένη το 1969.
Μία ελεγεία για το τέλος του Γουέστ και των "παρανόμων" του, που ζούσαν - και παρανομούσαν - υπακούοντας στους δικούς τους κώδικες τιμής και κανόνες φιλίας, και που βρίσκονται (παραμονές του Α΄παγκόσμιου πολέμου) αντιμέτωποι με τις νέες συνθήκες ενός "καινούργιου κόσμου".

Τι να πρωτοπεί κανείς για το φιλμ που έχει χαρακτηριστεί το "καλύτερο γουέστερν" όλων των εποχών; Εξαιρετικό σενάριο και σκηνοθεσία (είναι, ουσιαστικά, η πρώτη φορά που γυρίζονται σκηνές δράσης και βίας σε αργή κίνηση - η σκηνή στη ληστείατης τράπεζας στη αρχή και η τελική μάχη διάρκειας 5 λεπτών, που είναι "ιστορική" πια - με ένα λυρικό, ωστόσο, τρόπο) και καταπληκτική ηθοποιία.

Οι διάλογοι είναι, επίσης, εκπληκτικοί. Πάντα θυμάμαι μία από τις τελευταίες σκηνές, όπου η "συμμορία" πάει στην τελευταία της μάχη, για να σώσει ό,τι απόμεινε από τον βασανισμένο φίλο τους. Μετά από ένα βράδυ μεθυσιού και πληρωμένου έρωτα, ο ήρωας ζώνεται τα όπλα του και βρίσκει τους άλλους - αποφασισμένος ότι θα κάνει ατό που πρέπει, έστω χωρίς ελπίδα να σωθεί. Βλέπει τους άλλους και λέει απλά "Let's go" - τον κοιτάζουν, ξέροντας τι θα ακολουθήσει και η απάντηση είναι "Why not?".

Είναι το βασικό μοτίβο σε αρκετές ταινίες του Peckinpah: ο ήρωας που αποφασίζει ότι θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του, ακόμη κι αν έχει και άλλες διεξόδους βλ. π.χ. την επίσης καταπληκτική ταινία "Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία").

Ισως είναι, που κάποιες στιγμές νοιώθω (και φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος) σαν τους ήρωες του Peckinpah - μόνος εναντίον όλων...γι' αυτό και αγαπάω αυτόν τον τρελλοκαλιφορνέζο μεθύστακα.

Εδώ, θα βρείτε μία λεπτομερή (3 σελιδες) παρουσίαση και κριτική του φιλμ (με αποσπάσματα διαλόγων) - βλ. επίσης εδώ και εδώ

Δείτε στο κλιπ παρακάτω την εκπληκτική τελευταία μάχη και εδώ το τρέιλερ της ταινίας.